Duszpasterstwo Rodzin w swojej pracy uwzględnia dwa wymiary małżeństwa i rodziny, naturalny i nadprzyrodzony. Fundamentami posługi są podstawy biblijno-teologiczne, ale także nauki humanistyczne: psychologia, socjologia, antropologia, pedagogika i nauki biologiczno-medyczne. Stanowi zorganizowaną formę troski Kościoła Katolickiego o małżeństwo i rodzinę, jak również o przygotowanie młodego pokolenia do realizacji powołania małżeńskiego i rodzinnego. Warto nadmienić, że duszpasterstwo rodzin wywodzi się z duszpasterstwa służby zdrowia, jako odpowiedź na liberalną ustawę z 27 kwietnia 1956 roku o warunkach dopuszczalności przerywania ciąży. Ustawa i kolejne rozporządzenia ówczesnego ministra zdrowia pozwalały na aborcję praktycznie bez ograniczeń.
Duszpasterstwo Rodzin, które troszczy się o rodzinę realizującą w świecie Boży plan zbawienia, w sposób naturalny musi odwoływać się do Objawienia Bożego, nauczania Kościoła i nauk teologicznych. Ponieważ małżeństwo i rodzina spełniają swoje zadania i cele w świecie, zależą od uwarunkowań podmiotowych i przedmiotowych, dlatego w pracy duszpasterskiej musimy wziąć pod uwagę nie tylko kwestie teologiczne, ale również różnego rodzaju okoliczności, które ułatwiają albo utrudniają ich realizację. Nauki szczegółowe takie jak psychologia, socjologia, antropologia, pedagogika i nauki biologiczno-medyczne pozwalają zdiagnozować szanse i zagrożenia jakie niesie ze sobą współczesny świat dla małżeństw i rodzin, chodzi tu szczególnie o zachowanie ich jedności i trwałości, a także (a może przede wszystkim) o zachowanie żywej więzi z Bogiem i ze sobą. Zasadniczym celem jest doprowadzenie do spotkania człowieka z Bogiem, czyli wprowadzenie Boga w życie rodziny, tak aby potrafiła dostrzec przychodzącego Chrystusa i z Nim budowała codzienność.
W kształtowaniu duszpasterstwa rodzin w Polsce można wyróżnić kilka etapów, a ich wyznacznikami są istotne dokumenty Kościoła na temat małżeństwa i rodziny, stanowiące inspirację dla funkcjonowania duszpasterstwa rodzin: 1) Początki duszpasterstwa rodzin w Polsce i powstawanie struktur; 2) Humane vitae – wdrażanie w życie Kościoła dokumentu Pawła VI; 3) Familiaris consortio – umacnianie działań duszpasterstwa rodzin; 4) Dyrektorium duszpasterstwa rodzin – strategia nowych inicjatyw duszpasterstwa rodzin.
Duszpasterstwo Rodzin stara się wspierać małżeństwa i rodziny w wielu dziedzinach życia i wszelkie działania mające na celu ochronę godności człowieka od poczęcia do naturalnej śmierci. Promujemy i uczymy etycznych metod regulacji poczęć, ponieważ brak ich znajomości stanowi dla małżonków istotną przeszkodę w życiu w łasce sakramentalnej. Uwrażliwiamy księży, zwłaszcza spowiedników, na problemy związane ze sferą seksualną w małżeństwie. Staramy się nieść pomoc rodzicom w wychowaniu seksualnym dzieci, jak również przygotowywać młodzież do miłości i życia rodzinnego. Zajmując się poradnictwem rodzinnym udzielamy fachowych porad w sytuacji konfliktów i kryzysów małżeńskich.
Dbamy o rzetelne i wszechstronne przygotowanie doradców do pełnienia posługi w poradni. Zapewniamy szkolenia uaktualniające wiedzę z zakresu nauk szczegółowych, nie zapominając o permanentnej formacji osób tworzących duszpasterstwo. Jesteśmy głęboko przekonani, że poradnictwo stanowi główny teren apostolstwa osób świeckich. Duszpasterstwo rodzin tworzą osoby, które po odpowiednim przygotowaniu i uzyskaniu misji kanonicznej wykonują realną pracę na rzecz małżeństwa i rodziny. Cechują się głęboką wiarą, oddaniem Kościołowi, uporządkowanym życiem małżeńskim i rodzinnym, duchem apostolskim, talentem pedagogicznym i posiadają doświadczenie w pracy apostolskiej.